Door de invloed van het verstrijken van de tijd, lichtinval, verval en toeval ontstaat iets dat niet van te voren gepland is. Het gaat meestal om verstilde onderwerpen / voorwerpen of sporen die achter gelaten zijn, die geen rol van betekenis (meer) spelen, of waar doorgaans aan voorbij gegaan wordt, die hier de hoofdrol spelen. Lichtinval is hierbij vaak een belangrijke factor. (Er wordt enkel gebruik gemaakt van natuurlijk-licht). Soms wordt het onderwerp slechts een kortstondig moment van de dag belicht en daardoor dus uitgelicht. Het onopvallende element krijgt zo de kans om voor een ogenblik te schitteren, om vervolgens weer te verdwijnen in de anonimiteit van het alledaagse. Vaak vullen voorgrond en achtergrond elkaar aan, gaan ze in elkaar over, of gaan ze een dialoog met elkaar aan. Soms is het de achtergrond die zich op de voorgrond dringt, en zo het hoofdonderwerp wordt. Deze stillevens vallen meestal buiten de sterk geregisseerde werkelijkheid, en krijgen door hun toevallige, tijdelijke vorm een gedaante en betekenis die ze voorheen niet hadden, en weten zich voor een ogenblik los te maken van de anonimiteit waarin ze zich doorgaans bevinden. Op die manier vormen ze een eerbetoon aan het triviale. Voor de foto's in Signs of the day is hetzelfde van toepassing, maar hier gaat het om foto's die onderling een sterke overeenkomst laten zien; op een ander moment doet zich een overeenkomstige situatie voor in een andere vorm of gedaante. * Binnen de diversiteit aan onderwerpen in beide series is het door de mens afgeschermde (privé-) domein een steeds terugkerend thema. Door tralie en raster-hekken afgebakende gebieden moeten (een gevoel van) veiligheid en bescherming bieden, maar veroorzaken tevens een gevoel van opgesloten of buitengesloten zijn. Uiteindelijk gaat het vaak toch ook weer een verbintenis aan met (natuurlijke) elementen uit de omgeving, waardoor het ondanks het onaangename en afstandelijke die een dergelijke begrenzing met zich meebrengt, toch een eigen verschijningsvorm krijgt.
Tijdelijke landschappen, of elementen daaruit, vormen, het decor in een aan verandering onderhevige omgeving. Vaak zijn het geïsoleerde of afgesloten gebieden die zich bevinden tussen sloop en wederopbouw. Door de tussenfase waarin ze verkeren hebben ze nog geen vaste vorm aangenomen, of zijn deze juist verloren. De ontoegankelijkheid, de afwezigheid van leven, en het nog ontbreken aan bestemming, maken het tot een onherbergzaam / desolaat gebied. De vaak toevallig ontstane patronen, sporen en structuren in het landschap bepalen een geheel eigen werkelijkheid, waarbij doel en eindresultaat naar de achtergrond zijn verschoven. Ze zijn er - om spoedig weer te verdwijnen of een andere vorm aan te nemen.
Op alle ongeënsceneerde foto's in "Everyday life" zijn het de figuranten die, in een groep of alleen, de hoofdrol spelen. Vaak lijken ze door het ontbreken van emotie en intimiteit overgeleverd aan hun stoïcijnse bezigheden en zijn ze in gedachten niet daar waar ze zijn. 'Passieve handelingen' zoals; wachten, het staren (naar anderen) of verveling en de sleur in een relatief veilig maar avontuurloos bestaan zijn een steeds terugkerend thema in het werk. Door de toevalligheid van het moment, in combinatie met de kille achtergrond, wordt de anonimiteit van het individu benadrukt. Deze 'onpersoonlijke personen' kunnen eerder gezien worden als metafoor, binnen situaties die het poëtische of het absurde benadrukken.
In vier seizoenen is, op verschillende momenten van de dag, onder steeds wisselende lichtomstandigheden, de door de mens aangelegde natuur vastgelegd, op begraafplaatsen of de stadse omgeving. In de meeste gevallen zijn er op de begraafplaatsen geen graven gefotografeerd, waardoor de natuur los komt te staan van zijn context, en het dus alleen lijkt te gaan om de diversiteit aan bomen en flora in een artificieel (samengesteld) natuurgebied. De natuur die onder alle omstandigheden onverstoorbaar zijn gang lijkt te gaan; groeit en bloeit op een plaats die doordrongen is van de dood. Ondanks dat er geen graven te zien zijn ontkom je bij het zien van de foto's niet aan een gevoel van weemoed, alsof de natuur zich toch niet helemaal heeft weten te onttrekken aan zijn omgeving of onverschillig is voor hetgeen er heeft plaatsgevonden.
Later zijn in Nature & Landscape een aantal foto's opgenomen waarin de invloed van klimaatverandering te zien is.
Drooggevallen of juist overstroomde gebieden, en foto's van het landschap nadat het hoge water zich heeft teruggetrokken.
'Het kolkend landschap':
Het hoge water heeft zich na een overstroming weer terug getrokken en laat in het weiland zijn sporen achter.
In dit 'nabeeld' zijn de golven van het kolkend water nog zichtbaar als een suggestie en een herinnering aan iets dat inmiddels voorbij is.
In 'Still half-alive' is de uitwerking van de overmatige regen zichtbaar; bomen kunnen de grote hoeveelheden grondwater niet aan.
'Het kolkende landschap'
'Still half-alive'